MYRUS

MYRUS

Graece Μύρος, muraena dentata est, καρχαρόδους proin Aristoteli, utpote dentes habens ἔξωθεν καὶ ἔσωθεν. Muraenarum enim aliae dentatae sunt. Athen. l. 7. ubi ait. τῶ μυραινω-ν δακούσας ἀναιρεῖν τὰς ἐξ ἔχεως; aliae edentulae. Quas ita quidem nonnulli distinguunt, ut marem esee, qui dentes haberet, feminam dentibus carere, proderent: melius vero alii genere diversas tradunt. Sane Aristoteles de Histor. l. 5. Μύρον non eundem esse scribit, quod μύραιναν, nam hanc variam et infrimiorem, illum unicoloren et robustum esse, dentesque intra et extra os habere, sexus

discrimine perinde atque in coeteris. Et quidem sine dentibus Muraenas in vivariis suis habuit Pollio, de quo lic Plin. l. 9. c. 23. Invenit in hoc animali documenta saevitiae Vedius Pollio, Eques Roman. ex amicis Divi Augusti, vivarits earum immergens damnata mancipia, nontamquam ad hoc feris terrarum non sufficientibus, sed quia in alio genere totum pariter hominem distrahi spectare non poterat. Nam ferae, quae dentes habent, si quid invadunt, morsicatim id prius contruncant et dentibus comminuunt, non totum pariter distrahunt. Veniebant autem hae muraenae Romanis ex gurgite Siculo, ubi capiebantur optimae et flutae vocabantur; propterea, ut ex Macrobio l. 3. Saturnal. c. 15. discimus, quod Soletorresactae in summo aequore natarent, necse, prae virium imbecillitate, curvare et pessum redireamplius, aut sundum maris repetere possent, sed in superficie velut exanimes ferrentur. Graeciantiqui πλωτὰς eas vocabant, recentiores vero ἐξορμιςτῶνας, ab eadem causa: nempe quiae sedes suas et cubilia deserent, ut in summum enatent. Siculam vocat exormistonem Cassiodorus, et in ora littoris Rheni capi scribit; Vide eum passim. Meminit huius generis Martial. cum de Muraena fluta ait: l. 13. Epigr. 80.

Quae nat at in Siculo pinguis mur aena profundo,

Non valet exustam mergere Sole cutem.

Archestratus θαυμαςτὸν ἔδεσμα dicit esse muraenam talem, Cassiodorus regium cibum appellat, et appetibilem gratamque pinguedinem. Muraena vero dentata, Cassiodoro simpliciter Muraena, muraenae flutae seu exormistoni similis ac compar corpore erat, sed colore distabat: et adeo quidem similis, ut Veter. nonnulli, quemadmodum diximus, existimaverint, muraenam, quae dentes haberet, marem esse; quae non haberet, feminam. Sic colore solô distabant: nam muraena dentata unicolor erat, edentula varia, ac infirma, Athen. l. c. Hinc Aristoteles de Animal. l. 5. Μύρος διαφέρει τῆς μυραίνης ἡ μὲν γὰρ ποικίλον καὶ ἀςθενέςτερον, ὁ δὲμύρος λειόχρως καὶ ἰχυρὸς. Et hanc muraenam, quae dentata erat et valida et robusta, proprie Μύρον Graeciappellabant, et ἀπὸ τῆς μυράινης distinguebant. Μύραιναν tamen quoque vocat Nicander Θηρ.

Μυραίνη δ᾿ ἔκπαγλον ἐπὶ μογεροὺς ἁλιῆας

Πολλάκις ἐκβρύξασα, κατεπρήνιξεν ἐπάκτρων

Ε᾿ις ἅλα φυζηθέντας:

quod muraenae flutae aut exormistoninequaquam convenire queat. Hesych. Μύραινα ἐπὶ τοῦ κακοῦ ἐλἐγετο, ὡς ἔχιδνα, Myraena in malam partem dicebatur, ut echidna, quod malefica nimirum dentibus esset. Unde et inter δακετὰ numerabatur. Latini nomen muraenae de utraque specie ponuntindifferenter, qui Myrum, ut Graeci, non agnoscunt. At Graecorum etiam nonnulli Μύρον de genere illo molli et innoxio muraenarum, quod nec dentes habet, nec aristas, usurpârunt. Athen. l. 7. Δωρίων δὲ τὸν μύρον φησὶ τὰς διὰ ςαρκὸς ἀκάνθας οὐκ ἔχειν, ἀλλ᾿ ὅλον εἶναι χρήσιμον καὶ ἁπαλὸν ὑπερβολῇ: Qui certe Dorionis myrus omnino idem esse debet cum muraena fluta et exormistone Cassiodori, quam colostrea delicatitudine praeditam, oleosô ac suavi liquore coagulatam esse dicit. Hoc enim est, quod Dorion de Myro scribit, ὅλον ἁπαλὸν εἶναι καὶ χρήσιμον et aristis in totum carere. Hinc a muraenis eas distinguit Cassiodorus, qui muraenas, ut vidimus, proprie intelligit τὰς δακούςας. Sic ex illa molli atque exossi specie muraenarum flutae fuerunt et exormistones, quas Dorion μύρους appellat, qui et duas earundem species facit, solô colore distantes: εἰσὶ μὲν γὰρ, inquiens οἱ μὲν μέλανες, οἱ δὲ ὑποπυῤῥίζοντες᾿ κρείςςονες δέ εἰσιν οἱ μελανίζοντες, etc. Vide Cl. Salmas. Not. ad Tertullian. de Pallio c. 5.